Դեղերի նկարագրություն
Նոր բացահայտում. ոտնաթաթի վալգուսային ձևախախտման մեղավորը ոչ թե կոշիկն է, այլ` ժառանգականությունը
Գիտնականները դրան են հանգել` ուսումնասիրելով 1370 անձանց հիվանդության պատմությունը: Նրանց բոլորի մոտ ոտքի մեծ մատի «ելունդը» ընտանեկան խնդիր է եղել…Հենց դա էլ ապացուցել է, որ ոտնաթաթի վալգուսային ձևախախտի նկատմամբ գոյություն ունի գենետիկ նախահակվածություն: Իսկ ոչ հարմարավետ, բարձր կրունկով կամ նեղ քթով կոշիկներն ընդամենը խորացնում են խնդիրը` ոչ թե հիվանդության պատճառ հանդիսանում:
Վալգուսային ձևախախտման հիմնական նշանը մեծ մատի թեքումն է ներս`դեպի մյուս մատների կողմը: Արդյունքում նրա հիմքի մոտ «ոսկորիկ» է դուրս ցցվում, որը ոչ միայն տգեղ է, այլ նաև առաջացնում է ցավ ու անհարմարություն:
Շատ հաճախ հիվանդության ծանր ընթացքի դեպքում ծագում է վիրահատական միջամտության անհրաժեշտություն:
Վալգուսային ձևախախտում ավելի հաճախ դիտվում է կանաց մոտ, ինչն էլ այն կարծիքի տարածվածության պատճառ է դարձել, թե իբր «ելունդը» ոչ հարմար կոշիկ կրելու արդյունք է: Եվ ահա պարզվում է, որ կոշիկի դերն այդ խնդրում չափազանցված է:
Ամերիկացի գիտնականները հետևել են, թե որքան հաճախ են «ելունդներ» հանդիպում այդ խնդրով տառապող մարդկանց մերձավորների մոտ: Եթե ընտանիքի անդամներից որևէ մեկը տառապում է դրանով, զգալիորեն մեծանում է մյուսների` նույն պրոբլեմի հետ բախվելու հավանականությունը: Դա տղամարդկանց մոտ էլ է դիտվում, սակայն կանանց մոտ հիվանդությունն ավելի շատ ու վառ է արտահայտվում:
Հետազոտողները ենթադրում են, որ կա ոտնաթաթի հատուկ ձև, որն էլ ժառանգականորեն փոխանցվում է, և ավելի է նախահակված ձևախախտման: Դրա համար էլ եթե ձեր ծնողները ոտքերին «ելունդներ» ունեն, անհարժեշտ է, որ ավելի ուշադիր վերաբերվեք ձեր ոտքերի առողջությանը:
Ներկայումս գոյություն ունեն օրթոպեդիկ հարմարանքներ, որոնք թույլ են տալիս կանգնեցնել հիվանդության զարգացումը: Պարզապես հարկավոր է ժամանակին դիմել համապատասխան մասնագետի և լուծել խնդիրը:
