Ռևմատիզմը համակարգային-ինֆեկցիոն-ալերգիկ հիվանդություն է, որն ախտահարում է սիրտ-անոթային համակարգն ու հոդերը: Կանայք ռևմատիզմով տառապում են մոտ 3 անգամ ավելի շատ, քան տղամարդիկ, սակայն հասուն տարիքում տարբերությունն անհետանում է: Ռևմատիզմի դեպքերը գնալով շատանում են երեխաների և դեռահասների մոտ, ընդ որում` հիվանդությունը սովորաբար ծագում է չբուժված ՍՇՎԻ-ից կամ անգինայից հետո:

Ռևմատիզմի առաջացման հիմնական պատճառը ստրեպտակոկային ինֆեկցիան է, որն ախտահարում է ցածր իմունիտետով օրգանիզմը: Ստրեպտակոկով (A խմբի) ախտահարումը պատասխանատու է հիվանդության սուր փուլի համար: Ապացուցված է նաև, որ որոշ գենետիկական գործոններ կարևոր դեր են կատարում ռևմատիզմի նախահակվածության առումով, ինչն էլ նշանակում է, որ դրանով շատ հաճախ տառապում են նաև հիվանդի հարազատները:

Քանի որ ռևմատիզմն առաջին հերթին ախտահարում է հոդերը, այն անվանում են ռևմատոիդ արթրիտ: Եթե հիվանդությունն ընդգրկում է միանգամից մի քանի հոդեր, դա արդեն պոլիարթրիտ է: Հատկապես խոցելի են սրունք-թաթային և ճաճանչա-դաստակային հոդերը:

Արթրիտի դրսևորումները կարող են որևէ հոդում արագ անհետանալ և շատ արագ էլ տեղափոխվել այլ հոդեր: Բուժման բացակայության դեպքում ռևմատոիդ արթրիտը ժամանակի ընթացքում ախտահարում է ավելի ու ավելի շատ հոդեր` անցնելով քրոնիկական փուլի: Նման դեպքում հիվանդների համար բարդանում է շարժվելը, իսկ առավոտյան նրանք ունենում են վերջույթների կաշկանդվածության զգացողություն:

Ռևմատիզմի դեպքում, արթրիտի հետ մեկտեղ, հնարավոր է ավշահանգույցների մեծացում, նաև ծայրամասային նյարդային համակարգի աշխատանքի խանգարումներ (նևրիտներ): Նման ախտանիշները վկայում են օրգանիզմի ցածր դիմադրողականության և հիվանդության բարձր ակտիվության մասին: Ճիշտ և ժամանակին բուժման ժամանակ հնարավոր է ազատվել տհաճ ախտանիշներից:

Ռևմատիզմի առավել վտանգավոր բարդությունը ներքին օրգանների` երիկամների, թոքերի ու սրտի ախտահարումն է: Այս հիվանդությանը բաժին է ընկնում ձեռքբերովի (ծնվելուց անմիջապես հետո) սրտի արատների շուրջ 80 տոկոսը:

Սրտի մկանների և փականների աշխատանքի խանգարումը հանգեցնում է շնչահեղձության, արիթմիայի, կրծքավանդակում ցավերի:

Հիվանդության դեղորայքային բուժումը

Առաջին ախտանիշների դեպքում ցուցված է անկողնային ռեժիմ, անգամ` հոսպիտալացում, որը տևում է մի քանի շաբաթ: Հատկապես այդ ժամանակահատվածում կարևոր է հետևել բժշկի հանձնարարականներին և պարբերաբար ընդունել դեղերը:

Ռևմատիզմի ախտանիշների կասեցման համար սովորաբար օգտագործում են հակաբորբոքային միջոցներ` ասպիրին, ինդոմետացին, դիկլոֆենակ, պրեդնիզոլոն, դեկսամետազոն…