«Մենք հաճախ մտածում ենք, որ մենակության զգացումը բացառապես պայմանավորված է մեր կյանքի փորձով և շրջակա միջավայրով, բայց այս ուսումնասիրությունը ցույց է տալիս, որ գեները նույնպես կարող են որոշակի դերակատարում ունենալ դրանում»,-ասել է Մեծ Բրիտանիայի Քեմբրիջի համալսարանի հետազոտողների խմբի անդամ Ջոն Պերին:

Հիմնվելով Մեծ Բրիտանիայի Biobank համակարգի թվով 487 647 հարցման մասնակիցների պատասխանների վրա՝ Քեմբրիջի համալսարանի հետազոտողները բացահայտել են 15 գեն, որոնք առնչություն ունեն միայնակության զգացման առաջացման հետ:
Հետազոտողներն արձանագրել են, որ մարդկանց մոտ միայնակության զգացումի առաջացման 4-5%-ը պայմանավորված է ժառանգականությամբ:

Վերջերս կատարված հետազոտությունն ուշադրություն է հրավիրել մենակության զգացումի առաջացման և առողջական խնդիրների ի հայտ գալու՝ երկկողմանի, փոխադարձ կախվածության վրա, ըստ որի մենակության զգացումը կարող է առաջացնել առողջական խնդիրներ (դեպրեսիա, գիրություն, սրտանոթային, նյարդային համակարգի խնդիրներ) և հակառակը՝ առողջական խնդիրները կարող են առաջացնել մենակության զգացում:

Հետազոտողները նաև նկատել են, որ Մեծ Բրիտանիայի նման երկրների դեպքում որպես առողջական խնդիր հատկապես արդիական է գիրությունը, ուստի և եթե իրականացվեր արդյունավետ պայքար դրա դեմ, ապա միայնակ մարդկանց թիվը կարող էր կնվազել:

Բացի դրանից, Մեծ Բրիտանիայում 65-ից մեծ տարիքային խմբին պատկանող մարդկանցից ամեն չորրորդը տառապում է միայնակության զգացումից, և հենց դրանով է նաև բացատրվում երկրում գրանցվող վաղ մահացությունը:

Մենակությունից դուրս գալու համար առաջարկվում է հաճախել մարզասրահ, լինել հնարավորինս շատ ժամանցի վայրերում:

Հասկանալի է, որ մեզանից ոմանք իրենց գերազանց են զգում՝ ապրելով միայնակ կյանքով, սակայն կան մարդիկ, որոնց համար դա կյանքի դաժան փորձությունն է:

Հետազոտությունը հրատարակվել է Nature Communications թերթում:

Պատրաստեց Նարե Հարությունյանը